Kurban bayramı arifesinde, Allah’a yaklaşmayı ve teslimiyeti ifade eden “kurban” ibadetinin hizmet için öneminden bahsetmemek olmaz. Tüm sosyal yapılar gibi “hizmet” de kurban bayramı gibi önemli tarihleri/günleri kendi idealleri doğrultusunda çok sayıda kazanım elde etmek için önemli bir fırsat olarak görmüş ve bu yönde “hizmet” idealini çevreleyen bir takım uygulamalar geliştirmiştir.
Kurban sathı mailinde, mütevelliden, esnaftan, öğrenci velilerinden özetle ulaşılabilen herkesten kurban hissesi toplanması, kesilen kurbanların derilerinin bağışlanması sözünün alınması, bayram günü mütevelli ile esnaf ile öğrenci ile semt semt mahalle mahalle gezilerek kurban derisi toplanması, bulunduğunuz bölgedeki yurtta/camide bayram namazını müteakip yapılan bayramlaşma ve büyük kalabalıklarla yapılan toplu kahvaltı, kurban kesim yerinde kesime yardım edilmesi vb… Bunlar topyekün değerlendirildiğinde Kurban, hizmetin kendisine gönül verenlerin bağlarını güçlendirdiği, toplanan kurban hisseleri ve deriler ile bölgelerin önemli acil ihtiyaçlarının giderildiği bir zaman dilimi olagelmiştir.
Himmet toplantılarında, sohbet gruplarında, mütevellilerde, birim sohbetlerinde hatta mahrem hizmetlerde bile “kurban” üzerinde önemle durulan bir gündemdir. Mutlak surette “Sarıyer-Kurban Sohbeti” izlenir/izletilir ve aidiyet/himmet duyguları pekiştirilir. Başından beri olageldiği üzere iyi niyetli ve civanmert insanımız “yurtlara destek, fakir talebeler, inançlı nesil yetişsin” gibi duygularla elinden gelen yardımı yapar, bununla da kalmaz sokak sokak icabında lüks arabalarıyla dolaşarak kurban derisi toplar. En zor günlerde dahi vazgeçilmeyen hizmet kalemlerinden birisidir Kurban.
İnsanımız bu samimi duygularla bunca fedakârlığı yaparken kurbanın bir de cemaatin içerisinde kalan, görünmeyen yüzü olmuştur. Son yıllarda kamuoyuna da yansıdığı üzere, bölgeler/büyük bölgeler/iller kurbanda toplanan hisseleri harcamaları/ihtiyaçları/fonları için kaynak haline getirmiştir. Yurtdışı kurban ücretleri olarak toplanan paranın büyük kısmı bu tip kalemler için harcanmıştır. Afrika’da söylenenden çok daha ucuza ve yeri geldiğinde toplananın sadece bir kısmı kesilmiş, Türkiye’den esnaf/mütevelli gruplarına kurban bayramlarında Afrika ülkelerine ve doğu illerine geziler düzenlenerek de inandırıcılık/aidiyet duyguları geliştirilmiştir. Hatta pek çok yerde kurbanından bir miktar et talep edenlere verilmek üzere Kurban bayramından iki gün önce kesilmiş büyükbaş hayvanlar paketlenerek hazır hale getirilmiştir. Özetle Bayram namazından sonra eda edilmesi gereken ibadet gerçekleşmemiştir.
Hizmet içerisindeki yöneticilerin/hadimlerin zamanla hep bir adım daha genişlettikleri maslahatçı ve ruhsatçı yaklaşım, hem ilgilenilen kitlenin hem de bizzat hizmet içerisinde yer alan insanların güven duygularını zedeleyerek yapılanları sorgulamaya sevk etmiştir. Hizmetin ilk yıllarında kurban konusunda gösterilen hassasiyet pek çok konuda olduğu gibi zaman içerisinde dejenere olmuş, asıl maksattan uzaklaşılmış, “hizmet” düşüncesi için meşru birer araç olması gereken maddi konular amaç haline getirilmiştir. Mahrem hizmet uygulamalarından yabancı olmadığımız bu “pragmatik”, başarısızlık kabul etmeyen ve sonuç için helal/haram ayrımı yapmayan zihniyet, cemaate gönül verenlerin yaşadığı felakete ve mağduriyetlere zemin hazırlamıştır. “Siz kendinizi değiştirmedikçe Allah sizi değiştirmez” düsturundan gelinen nokta itibarıyla eser kalmamıştır.
Bize de Kurban bayramı arifesinde en gür sesle şu soruyu sormak düşmez mi: Bu zihniyete daha kaç “İsmail” kurban verilecek?